ေဗဒင္ကို တကယ္ေရာ ယံုရဲ႕လား

နကၡတ္ေဗဒင္ပညာတြင္ လူတစ္ဦးေမြးဖြားစဥ္တြင္ ရပ္တည္ေသာ ေကာင္းကင္ၿဂိဳဟ္ေနအရ ထိုလူသား၏ ကံၾကမၼာကို ပံုေလာင္းေပးလိုက္သည္ဟု ၾကိမ္ဖန္မ်ားစြာ မွတ္သားရပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ ပံုေလာင္းေပးလိုက္သည့္အတိုင္း မုခ်ျဖစ္မည္ဟု ယူဆမည္ဆိုပါက ခ်မ္းသာမည့္ဇာတာရွင္သည္ မည္သည့္အလုပ္မွ် လုပ္စရာမလိုဟု တစ္လြဲဆံပင္ေကာင္း ယူဆသြားႏိုင္ၾကပါသည္။ ထိုသို႔ယူဆသူမွာ နကၡတ္ေဗဒင္ပညာ အေပၚနားလည္မႈ နည္းေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ပါသည္။

• (၁) နကၡတ္ေဗဒင္ ပညာသည္ လူသား၏ စရိုက္ကို ဦးစြာေဖၚေဆာင္ျပပါသည္။ သို႔ေသာ္ စရိုက္တစ္မ်ိဳးတည္းသာ ေဖၚျပသည္မဟုတ္ပါ။ 

ဗုဒၶဘာသာတြင္ ၀ါသနာႏွင့္၀ဋ္သည္ ဘုရားခြၽတ္ေတာင္ မကြၽတ္ဟုလည္းေကာင္း၊ ဘုရားျမတ္စြာသည္သာ ကိေလသာကို ၀ါသနာႏွင့္တကြ ပယ္ႏိုင္သည္ဟုလည္းေကာင္း မွတ္ယူၾကပါသည္။ ရဟႏၱာမေထရ္ျမတ္တို႔သည္ပင္ ၀ါသနာကို မစြန္႔ပယ္ႏိုင္ေသာ သာဓကမ်ားစြာရွိပါသည္။
ထိုကဲ့သို႔ အထံုပါလာေသာ စရိုက္မ်ားအရ ကံၾကမၼာတို႔ျဖစ္ပ်က္ၾကရသည္။

စရိုက္မည္မွ်ပင္ ေကာင္းေစကာမူ အစိုးမရသည့္ အနတၱေလာကသေဘာအရ ယခုလုပ္ေသာေကာင္းက်ိဳးသည္ ယခုခ်က္ခ်င္းစင္ၾကယ္သြားေသာ စိတ္အေျခအေနအက်ိဳးမွ်သာ ေပးစြမ္းကာ ထူးျခားေသာ လက္ေတြ႔ေလာကီအက်ိဳးကို ေပးခ်င္မွ ေပးႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ စရိုက္ဆိုးကာ ၾကမ္းတမ္းေစဦးေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ားလည္း ခံစားရႏိုင္သည္။ အေဟာသိကံ ျဖစ္သြားမည့္ ဘုရားဟႏၱာတို႔၏ ကံကိုမူကား ကြၽန္ေတာ့္အေနျဖင့္ မွန္းဆနားလည္ႏိုင္ရန္ အလွမ္းေ၀းလွပါသည္။


ယခု ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အက်ိဳးေပးသည္ မည္သည့္အခ်ိန္ မည္သည့္ကာလက ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ကံစြမ္းက ၀င္စြက္ဖက္ေနသည္ဟု ခြဲျခားသိရန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္သေလာက္ခက္ခဲပါသည္။ ထိုနည္းတူ ယခုလုပ္ေသာ ကံအေၾကာင္းတို႔သည္ မည္သည့္အခါတြင္ အက်ိဳးေပးမည္ဟုလည္း ၾကိဳသိဖို႔ ခဲယဥ္းပါသည္။

ၾကိဳတင္သိႏိုင္ရန္ မည္မွ်ပင္ ခဲယဥ္းေစဦးေတာ့ လူသားတို႔သည္ ထိုသို႔ၾကိဳတင္သိရန္ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ၾကိဳးစားခဲ့ၾကသည္ခ်ည္းပင္ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္နည္းကမွ် ရာႏႈန္းျပည့္သိရန္ မျဖစ္ႏိုင္။ နကၡတ္ေဗဒင္ပညာကို ၀ါသနာပါသူ ကြၽန္ေတာ့္အေနျဖင့္ နကၡတ္ေဗဒင္ႏွင့္ပတ္သတ္၍ သိမွတ္မိသမွ် တင္ျပရပါလွ်င္

လူ ၁၀၀ တြင္ ၉၉ ေယာက္သည္ မိမိစရိုက္ကို ဆန္႔က်င္ရန္ ခဲယဥ္းပါသည္။ စရိုက္အရ ပံုေဖၚေဟာေျပာႏိုင္မည္ဆိုပါက ထို ၉၉ ေယာက္အတြက္ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားစြာ အမွန္ျဖစ္လာမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း နကၡတ္ေဗဒင္ပညာသည္ ႏွစ္ေထာင္ခ်ီတည္တံ့ခဲ့သည္ဟု ယူဆမိပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ မိမိစရိုက္ကို ဆန္႔က်င္ ၾကိဳးစားသူသည္ အတိတ္အက်ိဳးေပးကို ဆန္႔က်င္မည့္သူဟု ေဖၚျပေနပါသည္။ အက်ိဳးေပးေျပာင္းလဲလာေအာင္ ဆန္႔က်င္ျခင္းသည္ ယၾတာ ဟု ထင္မိပါသည္။ အေျခခံအက်ဆံုးႏွင့္ အမွန္ကန္ဆံုး ယၾတာမွာ စရိုက္၀ါသနာေပၚ ထိန္းသိမ္းႏိုင္မႈေပၚတြင္သာ မူတည္သည္ဟု ယူဆမိပါသည္။

သာမန္လူတစ္ေယာက္အတြက္မူ တနဂၤေႏြ တနလၤာမွအစ ရာဟု ကိတ္အဆံုး ၿဂိဳဟ္တို႔သည္ သီးျခားအဓိပၸါယ္မ်ိဳးစံုျဖင့္ လူတစ္ဦး၏စရိုက္ကို ပံုေဖၚၾကသည္။
ထိုအပိုင္းတြင္ ဇာတာတစ္ေစာင္၏ ရာသီ ၁၂ ပါးမွ ၿဂိဳဟ္တစ္လံုးခ်င္းရပ္တည္ပံုအရ ၿဂိဳဟ္အားမ်ား၊ ၿဂိဳဟ္အခ်င္းခ်င္း ေပါင္းစပ္ရပ္တည္ပံုမ်ား ပါ၀င္ကာ အခ်င္းခ်င္းသင့္ျမတ္မႈ မသင့္ျမတ္မႈအရ ၿဂိဳဟ္ျမင္၊ ၿဂိဳဟ္ပူး၊ မိတ္ရန္၊ အံသာအႏုအရင့္ န၀င္းစသည္ျဖင့္ ပါ၀င္ပါသည္။ အျခားကြၽန္ေတာ္မသိေသးေသာ အခန္းက႑မ်ားစြာ ရွိႏိုင္ပါသည္။

ဥပမာအားျဖင့္ ဖြားဇာတာအရ
-မိႆရာသီတြင္ရပ္ေသာ အဂၤါၿဂိဳဟ္အရ ဇာတာရွင္၏ ခက္ထန္ေသာစရိုက္
-ဓႏုရာသီတြင္ရပ္ေသာ ၾကာသာပေတးအရ ပညာၾကီးေသာ စရိုက္
-အဂၤါႏွင့္ ၾကာသာပေတးၿဂိဳဟ္တို႔ ေပါင္းယွဥ္ဆက္ႏြယ္ေသာ ပညာကို လက္ေတြ႔အသံုးခ်ေသာ စရိုက္
-ၾကာသာပေတးသည္ အဂၤါကို ျမင္ေသာအခါ နီးစပ္မႈရွိမရွိ အား ရာခိုင္ႏႈန္း % အရ၊ ပညာကို လက္ေတြ႔တကယ္အသံုး ခ်ျဖစ္ မခ်ျဖစ္ % ရာခိုင္ႏႈန္း စသည္ျဖင့္ပါ၀င္ပါမည္။

• (၂) နကၡတ္ေဗဒင္ပညာသည္ စရိုက္ႏွင့္အတူ အက်ိဳးေပးကိုလည္း လူမႈဘ၀ႏွင့္ ယွဥ္ကာ အျပန္အလွန္သေဘာအရ ေဖၚျပေပးပါသည္။ 

အားရွိ အားမဲ့ေသာ ၿဂိဳဟ္တို႔သေဘာအရ ဇာတာရွင္၏ စရိုက္မွသည္ အိမ္ေထာင္ေရး စီးပြားေရးစေသာ လူမႈက႑မ်ားအသြင္ ေဖၚေဆာင္ကာ အက်ိဳးအပစ္မ်ား ေဖၚျပလာပါသည္။


ဤအပိုင္းတြင္ ဘာ၀ ၁၂ ပါး အယူအဆမ်ားႏွင့္ ယုဂ္(ေယာဂ) ဆက္စပ္မႈမ်ားပါ၀င္လာပါသည္။ ၄င္းအျပင္ အခ်ိန္ကာလအပိုင္းအျခားအရ မွ်ေ၀ခြဲျခမ္းအက်ိဳးေပးေသာ ဒသာစနစ္မ်ားလည္း ပါ၀င္လာကာ၊ ဒသာစနစ္မ်ားကို အားတင္အားခ် ေပးေသာ လတ္တေလာ ေကာင္းကင္ၿဂိဳဟ္ေန ေကာဇာဇာတာခြင္မ်ားလည္း ပါ၀င္လာပါေတာ့သည္။

ဥပမာအားျဖင့္ ဖြားဇာတာအရ -အား ရာခိုင္ႏႈန္းေကာင္းစြာ ဆက္သြယ္ေသာ ၾကာသာပေတးႏွင့္ အဂၤါတို႔သည္ ေဘာမာဇီ၀ အမည္ရ သူေဌးသူၾကြယ္ ရာထူးၾကီးမူကို ေပးေစမႈ
-ထို ဆက္သြယ္မႈ(သို႔)ယုဂ္(ေယာဂ) သည္ ဇာတာရွင္၏ ဘာ၀စက္အရ အႏိုင္အထက္ျပဳက်င့္မည့္ ၆ တန္႔သခင္ အိမ္ရွင္ျဖစ္ေနပါက သူေဌးသူၾကြယ္ရာထူးၾကီးမႈသည္ ေအးခ်မ္းစြာ ရရွိလာေသာ ေအာင္ျမင္မႈမဟုတ္ႏိုင္ျခင္းဟု ေဖၚထုတ္ျခင္း
-အထက္ပါ အက်ိဳးေပးသည္ ဇာတာရွင္၏ မည္သည့္အသက္အပိုင္းအျခားတြင္ အက်ိဳးေပးႏိုင္ အက်ိဳးမေပးႏိုင္ ဒသာအရ စစ္ေဆးရာတြင္ ဇာတာရွင္၏ အသက္ ၂၀ မွ ၃၀ အတြင္းတြင္ တစ္ခါ၊ ၄၀ မွ ၅၀ အတြင္းတြင္ တစ္ခါ ျဖစ္ေနပါက ထိုႏွစ္မ်ားအတြင္း ေကာင္းကင္ၿဂိဳဟ္ေနအရ မည္သည့္အခ်ိန္သည္ ပိုမိုျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိမည္နည္းဟူ၍ စစ္ထုတ္ျခင္း တို႔ျဖစ္သည္။

နကၡတ္ေဗဒင္ စတင္ေလ့လာသူ တစ္ဦးအေနျဖင့္ စရိုက္ေဖၚျပေသာအေဟာ၊ အက်ိဳးေပးေဖၚျပေသာအေဟာ၊ အင္အားတြက္ခ်က္မႈ အစရွိသျဖင့္ မ်ားေျမာင္လွေသာ အေၾကာင္းအၾကာမ်ားကို စုေဆာင္းေလ့လာရပါသည္။ ထိုသို႔ေလ့လာရင္းပင္ အားေလွ်ာ့ကာ ဆက္လက္မေလ့လာေတာ့သူမ်ားလည္း အမ်ားအျပားရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။

တခ်ိဳ႕ေသာ ေလ့လာသူသည္ မိမိေလ့လာစဥ္က သိခဲ့သမွ်အား ဟုတ္သည္မွန္သည္ဟု စြဲကိုင္သြားႏိုင္ပါသည္။ ထိုသူသည္ ထို႔ထက္ပိုမသိေတာ့ပါ။ တခ်ိဳ႕ေသာ ေလ့လာသူသည္ မိမိေလ့လာစဥ္က သိခဲ့သမွ်အား ဥာဏ္မ၀ါးႏိုင္ျဖစ္ကာ အေျခအျမစ္မရွိေသာ ပညာဟူ၍ ေကာက္ခ်က္ခ်ကာ မိမိသိခဲ့သမွ်ႏွင့္ တြက္ခ်က္ကာ မွားယြင္းေၾကာင္း သက္ေသျပၾကပါေတာ့သည္။ ထိုသူႏွစ္မ်ိဳးလံုးသည္ပင္ ပညာအတြက္ ရန္သူျဖစ္ပါသည္။

နကၡတ္ေဗဒင္ပညာသည္ ေပါင္းႏႈတ္ေျမွာက္စားမွ်ႏွင့္ ရပ္တန္႔ေနေသာ ပညာမဟုတ္ပါ။ အာဂံုေဆာင္ က်က္မွတ္ရေသာ ပံုေသဆန္ဆန္ ပညာမဟုတ္ပါ။ မိမိစိတ္အာရံုက်ရာ အထင္အျမင္ကို ေဟာေျပာရေသာ အတိတ္ေကာက္ နိမိတ္ပညာတစ္ခုလည္းမဟုတ္ပါ။ အေျခအျမစ္က်က်ေတြးေခၚရေသာ ပညာတစ္ခုသာျဖစ္ပါသည္။ အဆံုးမရွိေသာ ပညာလည္းျဖစ္ပါသည္။

လူတစ္ေယာက္သည္ ၾကိဳတင္ယံုၾကည္မႈ သဒၵါမရွိဘဲ အယူအဆတစ္ခုကို လက္ခံႏိုင္ရန္ ခဲယဥ္းပါသည္။ ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားမင္ ဟူသည့္ စကားလည္းရွိပါသည္။ ထို႔အတူ ပညာရပ္တစ္ခုအားလည္း သဒၵါတရားမရွိက တတ္ေျမာက္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။

ဥပမာအားျဖင့္ အဂၤါၿဂိဳဟ္သည္ အတိုက္အခိုက္ကို ကိုယ္စားျပဳသည္မွာ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္းစေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ေတြးေနပါက ၾကိဳတင္ယူဆခ်က္ကို ပစ္ပယ္လိုက္သလိုျဖစ္ကာ ေရွ႕ဆက္ေလ့လာဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ သီအိုရီတိုင္းသည္ပင္ ၾကိဳတင္ယူဆခ်က္မ်ားျဖင့္ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕အရာမ်ားသည္ တီထြင္ခဲ့သူ အေဟာျပဳခဲ့သူ အဆိုျပဳခဲ့သူတို႔၏ အလိုအရ မတင္မက်ျဖစ္ရေသာ အခ်က္အလက္မ်ားရွိေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပညာရပ္ကိုသင္ယူသူသည္ ပညာရပ္သမိုင္းကို သင္ယူသူမဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း တစ္ခ်ိန္က နကၡတ္ေဗဒင္ပညာ၏ အစ ေရွးဦးကာလႏွင့္ တီထြင္သူတို႔၏ ဥာဏ္ပညာကို ေစာေၾကာဖူးပါသည္။

ဥပမာအားျဖင့္ ဘာ၀ ၁၂ ပါးကို ပရိယာယ္ေ၀ျခမ္းပံုမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ အတန္႔တစ္ခုက ေနာက္ကပ္လွ်က္တစ္ခုကို ဖ်က္စီးေစျခင္း၊ အတန္႔တစ္ခုက ၄င္း၏ ၈ တန္႔ကို အဆံုးပို႔ေစျခင္းစသည့္ သေဘာသဘာ၀မ်ားကို ကိုက္ညီေအာင္ ပံုစံခ်ထားပံုမွာ ယေန႔တိုင္ အံ့ၾသမကုန္ႏိုင္ျဖစ္ရပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀၀၀ မွ ေပၚေပါက္လာေသာ ထူးျခားသည့္ လူမ်ိဳးစုႏွင့္ ပညာရပ္မ်ားအေၾကာင္း ဆရာႏ်ဴမာန္ထံမွ ၾကားသိရသျဖင့္ ပိုမို အံ့ၾသရျပန္ပါသည္။

သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္အဓိက စိတ္၀င္စားသည္မွာ ပညာရပ္ျဖစ္ပါသည္။ ပညာရပ္သမိုင္းမဟုတ္ပါ။ သမိုင္းသည္ အနာဂတ္အတြက္ သင္ခန္းစာမွ်သာျဖစ္သင့္သျဖင့္ အစဥ္အဆက္ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ နကၡတ္က်မ္းမ်ား အေဟာမ်ားသည္သာ ေလ့လာအပ္သည္ဟု ခံယူမိပါသည္။

ငယ္စဥ္ကေလးဘ၀တည္းမွ ေကာင္းကင္ၾကယ္မ်ားႏွင့္ လူမႈဘ၀အေၾကာင္း လူၾကီးလူက်ယ္ စိတ္၀င္းစားခဲ့ပါသည္။ လကၡဏာ လူကဲခတ္စသည္မွ လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ေလ့လာခဲ့ကာ၊ နကၡတ္ေဗဒင္ပညာအေရာက္တြင္ ၁၀ စုႏွစ္ခ်ီကာ ေသာင္တင္ေနခဲ့ရပါသည္။ မည္သည့္အခ်ိန္မွ်ဆံုးႏုိင္မည္ မသိေသာ္လည္း ေလ့လာရန္ကား ၀ါသနာၾကီးလွပါသည္။

နကၡတ္ေဗဒင္ပညာသည္ အနာဂတ္ကို ေဟာသည့္ပညာျဖစ္ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္ေလ့လာခဲ့သည္မွာ ကြၽန္ေတာ့္အနာဂတ္ကို သိလို၍ မဟုတ္ပါ။ ထိုေနရာတြင္ ပညာရပ္ေလ့လာသူႏွင့္ အသံုးခ်သူ ကြာျခားပံုကို သတိျပဳပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္တို႔ ေက်ာင္းတုန္းက လကၡဏာက်မ္းတစ္အုပ္စပ္တူ ၀ယ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ သူသည္ သူ႔လက္ႏွင့္တိုက္အေျဖရွာခဲ့ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ့္မွာ ႏုတ္စာအုပ္တြင္ကူးကာ သူတပါးေတြကိုၾကည့္ဖို႔ မွတ္သားခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ နကၡတ္ေဗဒင္စိတ္၀င္စားျခင္းသည္ အနာဂတ္အတြက္မွန္ေသာ္လည္း လူအမ်ား၏ အနာဂတ္အတြက္သာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ မိမိဇာတာမိမိ တြက္နည္းအရ ခ်တြက္ခဲ့ေသာ္လည္း စစ္ေဆးမႈမျပဳခဲ့ပါ။


ဤတြင္ ဘာသာေရးသမားတစ္ေယာက္မွ ေမးေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုကို သတိရမိပါသည္။ ထိုသူသည္ အြန္လိုင္းမွ ဆက္သြယ္လာကာ ကြၽန္ေတာ့္၏ ဤဘေလာ့ကို ဖ်က္ေစလိုေၾကာင္းေျပာလာပါသည္။ သူ႔အဆိုမွာ ဗုဒၶဘာသာအရ သံသရာရွည္ေၾကာင္းတရား ဘုရားပယ္ေသာပညာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟုဆိုပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာက အင္ဂ်င္နီယာ ပညာရပ္မ်ားကိုေရာ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားဟု ေဟာပါသေလာဟု ျပန္လည္ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ပါသည္။ နိဗၺာန္မေရာက္ေသာ္လည္း အသံုးက်မည္ဟု ယူဆပါက ေလ့လာသင့္သည္ဟု ထင္ပါသည္။
ကြၽန္ေတာ့္ကိုပါ အေမးျပဳပါေသးသည္။

"ေဗဒင္ဘေလာ့ကို ေရးေနတယ္ဆိုလို႔ ေမးရဦးမယ္၊ ေဗဒင္ကို တကယ္ေရာ ယံုရဲ႕လား" ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။

ထိုစဥ္က ထိုေမးခြန္းအေျဖကို မေျဖႏိုင္ခဲ့ပါ။ ဒီေန႔ထိလည္း မေျဖႏိုင္သလို ေနာင္လည္း မေျဖႏိုင္ပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုမူ ေမးခြန္းမျပည့္စံုမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ေမးခြန္းပါ ေဗဒင္သည္ ပညာကို ဆိုလိုသလား ေဟာကိန္းကို ဆိုလိုသလား မကြဲျပားပါ။

ကြၽန္ေတာ္သည္ နကၡတ္ေဗဒင္ပညာဟူေသာ စည္းစနစ္မ်ား ခိုင္မာစြာ ဖြဲ႔စည္းထားသည့္ ပညာရပ္တစ္ခု အမွန္တကယ္ရွိခဲ့သည္၊ ယခုလည္းရွိေနသည္၊ ေနာင္လည္းရွိဦးမည္ဟု ယံုပါသည္။

ထိုပညာရပ္မွ ေဟာကိန္းမ်ားကိုကား ရာႏႈန္းျပည့္မယံုပါ။ အစိုးမရေသာ ေလာကတြင္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ ရာခိုင္ႏႈန္းအရသာ ျဖစ္ထြန္းခြင့္ရွိသည္ဟု ယူဆမိပါသည္။

ေဟာကိန္းမ်ား၏ ျဖစ္ထြန္းခြင့္ရွိေသာ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားတြင္ စရိုက္၀ါသနာ၊ အက်ိဳးေပးႏွင့္ အားထုတ္မႈသည္ ေပါင္းစပ္ပါ၀င္ေနပါမည္။

ျဖစ္ထြန္းခြင့္မရွိျခင္းသည္ အနတၱေလာကႏွင့္ သက္ဆိုင္မည္ျဖစ္သည္။

• စရိုက္၀ါသနာ မကိုက္ဘဲ အားထုတ္က အရမ္းပင္ပမ္းမည္။ အက်ိဳးေပးဖို႔မေသခ်ာ။ 
• အားမထုတ္ဘဲလည္း စရိုက္၀ါသနာခ်ည္းျဖင့္ အက်ိဳးေပးမည္မဟုတ္။ 
• အက်ိဳးေပးမပါဘဲ အားထုတ္မိပါကလည္း ပင္ပမ္းမႈသာ အဖတ္တင္မည္ျဖစ္သည္။ 

စရိုက္၀ါသနာ၊ အားထုတ္မႈႏွင့္ အက်ိဳးေပးသံုးခုကို မွ်တစြာ အသံုးခ်ႏိုင္သူသည္သာလွ်င္ ေအာင္ျမင္မႈကို လြယ္ကူစြာ လွမ္းဆြတ္ႏိုင္မည္ဟု ယံုၾကည္မိပါသည္။

ထိုသို႔ဆက္စပ္ေပးႏိုင္မည့္ပညာမ်ားစြာရွိႏိုင္ပါသည္။ ၄င္းတြင္ နကၡတ္ေဗဒင္ပညာပါ၀င္သည္ဟု ယံုၾကည္မိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နကၡတ္ေဗဒင္ကို ကြၽန္ေတာ္ယံုပါသည္။ ထိုယံုၾကည္ခ်င္းသည္ ၾကိဳတင္ယံုၾကည္မႈသာျဖစ္ပါသည္။ တကယ္သိ၍ ယံုၾကည္ျခင္းမဟုတ္ပါ။ ေလ့လာဆဲပင္ျဖစ္ပါသည္။ အနာဂတ္ေဟာကိန္းမ်ားကိုကား လြယ္လြယ္မယံုပါ။ လြယ္လြယ္မေဟာခ်င္ေသာေၾကာင့္လည္း ဘေလာ့တြင္ ေဟာခန္းမဖြင့္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

မေဟာခ်င္ပါကလည္း ဒီပညာမ်ားကို ေလ့လာခဲ့ျဖစ္မည္မဟုတ္ပါ။

စိတ္တိုင္းက် ပန္းတိုင္တစ္ခုကို မေရာက္မျခင္း ေဟာကိန္းမ်ားျဖင့္ လူတစ္ေယာက္အနာဂတ္အား အဆိပ္မခပ္လိုပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ အျပဳသေဘာအရ ေဟာေျပာခဲ့ရပါသည္။ ပညာကို ပညာဟုျမင္ကာ ေလးစားသူ မည္သူ႔ကိုမဆို ကူညီရန္ အသင့္ရွိပါသည္။ လူငယ္ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ တစ္ခ်ိဳ႕လူမ်ား၏ ဆက္ဆံပံုကို သည္းမခံႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ရဖူးပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ "ေဗဒင္ဆိုတာ မိန္းကေလးေတြ စိတ္၀င္စားတာမဟုတ္လား၊ မင္းက ေယာက်္ားေလးျဖစ္ၿပီး ေဗဒင္စိတ္၀င္စားတာ အံ့သကြာ" ဟူေသာ အေျပာမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ျပန္လည္တံု႔ျပန္ပံုမ်ား ရိုင္းျပသြားဖူးပါသည္။ ဤေနရာမွ ေတာင္းပန္ပါသည္။


ကြၽန္ေတာ္စိတ္၀င္စားေသာ ပညာအတြက္ ကြၽန္ေတာ္ မတတ္ကြၽမ္းေသာ္လည္း မာနထားပါသည္။ ေဗဒင္ျဖင့္အသက္ေမြးေသာ ဆရာမ်ား အစ္ကို အစ္မမ်ားကို တစ္ပါးသူမ်ား တိုက္ခိုက္ၾက ထိုးႏွက္ၾကေသာအခါ မ်ားစြာရင္နာမိပါသည္။ ေဗဒင္ပညာျဖင့္ အသက္ေမြးမႈအေပၚ မ်ားစြာ စိုးရြံ႕မိပါသည္။ ယံုၾကည္မႈတိုင္းသည္ သက္ေသျပရန္မလိုပါ။ သက္ေသမလိုပဲ ယံုၾကည္သူမ်ားစြာရွိပါသည္။ မိမိယံုၾကည္ရာပညာကို ၀မ္းေက်ာင္းေနသူ (သို႔) ဖက္တြယ္ေနသူသည္ သူတစ္ပါးစိတ္၀င္စားေသာ ပညာအား အထင္ေသးသူထက္မ်ားစြာ တန္ဖိုးရွိသည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။

နကၡတ္ေဗဒင္ပညာသည္ အားလံုးအတြက္ အသံုးတည့္ေစလိုပါသည္။

ဖတ္ရႈေပးမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ကိုပခန္း
24.11.2010